Hrvatski političar koji se najviše glasno bori za hrvatske ekstremiste u Bosni je predsednik zemlje, Zoran Milanović. Fotografija NATO-a, CC BY-NC-ND 2.0.

U poslednjih godinu dana, Balkan je doživeo diplomatsku ofanzivu bez presedana od strane Hrvatske i hrvatskih ultranacionalista u Bosni i Hercegovini (BiH) i inostranstvu. Krajnji cilj je da se osigura da se donese veoma kontroverzna i diskriminatorna izborna reforma.

Prema većini Bosanaca koji poznaju ovu temu, kao i nizu stručnjaka za Balkan, ove reforme bi učvrstile vlast Hrvatske demokratske zajednice (HDZ-BiH) na vlasti u Bosni i Hercegovini, dodatno podelili zemlju i lišili prava glasa velikog broja njenog stanovništva, pre svega romske i jevrejske manjine u zemlji.

Dok Dragan Čović, lider HDZ-BiH i vrh stranke, glasno govore o suverenitetu zemlje, zajedno sa rukovodstvom Hrvatske, aktivisti bliski stranci, hrvatski ultranacionalisti u BiH, Hrvatskoj i inostranstvu pokazuju jasan prezir prema bosanskoj državi. Ne kriju da je njihov krajnji cilj unija sa Hrvatskom i obnova zločinačke paradržave „Herceg-Bosne.” Većina Bosanaca koji se protive reformama vide ih kao prvi korak ka mirnom postizanju onoga što hrvatski ekstremisti nisu uspeli da postignu tokom rata 1992-1995.

Poražena na bojnom polju od strane Armije BiH 1993-94, njenom vojnom i političkom rukovodstvu kasnije je sudio Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) za zločine protiv čovečnosti, kršenja zakona i običaja ratovanja i teškog kršenja Ženevskih konvencija. MKSJ je utvrdio da je rukovodstvo bosanskih Hrvata u saradnji sa rukovodstvom Hrvatske želelo da uspostavi etnički čistu hrvatsku državu. Nakon smrti hrvatskog predsednika Franje Tuđmana 2000. godine, njegov naslednik Stjepan Mesić predao je istražiteljima MKSJ-a veliki broj tajnih snimaka na kojima Tuđman otvoreno govori o prikrivanju ratnih zločina u BiH, planovima za rasparčavanje zemlje i njegovih bliskih veza sa Slobodanom Miloševićem.

Predatorsko ponašanje Hrvatske prema Bosni i Hercegovini je u velikoj meri zanemareno u međunarodnim medijima. Otkako je postala članica EU i NATO-a, zemlja i njeni političari mnogo glasnije podržavaju hrvatske ekstremiste u Bosni i otvoreno koriste svoje članstvo da vrše pritisak na EU i Sjedinjene Države kako bi ekstremisti dobili ono šta žele. Uglavnom su bili uspešni jer su bosanski političari koji se protive zakonima o izbornoj reformi otvoreno rekli da su i diplomate EU i diplomate iz američkog Stejt departmenta pokušali da ih nagovore na pristanak. Takođe je vršen značajan pritisak na visokog predstavnika EU u Bosni da promeni zakone koji favorizuju HDZ i hrvatske ekstremiste.

Još u julu je više od 7.000 ljudi protestovalo ispred Kancelarije visokog predstavnika (OHR) u bosanskoj prestonici Sarajevu nakon izveštaja da će visoki predstavnik Kristijan Šmit iskoristiti svoja ovlašćenja da promeni izborne zakone.

Hrvatski ekstremisti takođe su početkom avgusta postigli nešto što je na prvi pogled izgledalo kao još jedna diplomatska pobeda, pošto je izraelska ambasada u Tirani, u Albaniji (koja je takođe nadležna za BiH) izjavila da je za „izborne reforme“. To je najverovatnije rezultat posete Izraelu lidera HDZ-BiH Dragana Čovića i moćnika bosanskih Srba Milorada Dodika. Njihovo uverenje je najverovatnije da bi Izrael mogao da izvrši veći pritisak na SAD i EU, i što je najvažnije, Nemačku. Visoki predstavnik EU u BiH je Nemac.

Međutim, nakon onlajn reakcije i nekoliko tekstova u izraelskim medijima, Izrael je ukorio svog tadašnjeg ambasadora u Albaniji i Bosni Noa Gala Gendlera zbog intervencije u bosanskoj politici. Prema Haretz-u:

„Jair Lapid, koji je i premijer Izraela i ministar spoljnih poslova, nazvao je ambasadorove postupke „novim najnižim nivoom za izraelsku diplomatiju“ i naredio da se on osudi

Ironija delovanja izraelskog ambasadora u korist snaga koje često slave nasleđe počinilaca Holokausta tokom Drugog svetskog rata i cinizam onih koji su uključeni u ovaj poduhvat prosto oduzima dah.

U junu su hrvatski ekstremisti srušili staro partizansko groblje u Mostaru, posvećeno antifašistima ubijenim tokom Drugog svetskog rata. Groblje, koje je nekoliko puta vandalizovano od rata u Bosni, leži na brdu sa pogledom na zapadnu stranu Mostara, pretežno hrvatskog dela grada, lako dostupnog hrvatskim ekstremistima.

🔴 Oskrnavljeno Partizansko groblje u Mostaru. Najveća šteta dosad, uništeno više od 700 spomen-ploča poginulim borcima tokom Drugog svjetskog rata. #Mostar #BosnaiHercegovina

Foto: 📸 Ustupio Dragan Markovina (©) pic.twitter.com/FaQtRmGvMA

— Radio Slobodna Evropa (@RSE_Balkan) June 15, 2022

Veliki broj antifašista koji su sahranjeni tamo ubile su Ustaše, vojno krilo takozvane „Nezavisne Države Hrvatske” (NDH) Ante Pavelića , nacističke marionetske države, odgovorne, između ostalog, za sakupljanje i deportaciju bosanskih Jevreja u logor Jasenovac-Stara Gradiška .

Nacistički vođa Adolf Hitler se sastaje sa Antom Pavelićem, vođom „Nezavisne Države Hrvatske (NDH), po njegovom dolasku u Berghof u Bavarskoj, Nemačka 1941. Fotografija u javnom vlasništvu iz arhive Memorijalnog muzeja Holokausta Sjedinjenih Država (Fotografija #85432), preko Vikipedije.

Hrvatski ekstremisti se ne stide da slave nasleđa NDH. To uključuje ulice u zapadnom delu Mostara koje su nazvane po glavnom ideologu NDH Miletu Budaku, kao i po ustaškim zapovednicima Jure Francetiću i Rafaelu Bobanu i drugima. Godinama su pozive na promenu naziva ulica blokirali Dragan Čović i HDZ-BiH, sve do ovog jula, ubrzo nakon Čovićeve posete Izraelu. Odluka je jasno doneta da bi se Izrael smirio, a bivši izraelski ambasador u Albaniji i BiH ju je naveo i kao razlog za podršku izbornoj reformi.

Takođe treba napomenuti da su ulice po ovim istaknutim ličnostima NDH i ustaša tokom bosanskog rata preimenovali hrvatski ekstremisti poput Mate Bobana, predsednika paradržave “Herceg-Bosna” i ratnog predsednika HDZ-BiH i osuđenog ratnog zločinca Bruna Stojića.

Hrvatski političar koji se najglasnije bori za hrvatske ekstremiste u Bosni je predsednik zemlje Zoran Milanović. Zoran Milanović. Tokom prošle godine obećao je da će staviti veto na prijem Finske i Švedske u NATO dok se ne donesu izborni zakoni koji favorizuju HDZ-BiH i hrvatske ekstremiste. On je takođe rekao da BiH nikada neće biti deo NATO-a dok se ne promene izborni zakoni i da Hrvatska neće dozvoliti da BiH postane deo NATO-a.

Na sastanku lidera Zapadnog Balkana u Sloveniji pre dve nedelje, Milanović je takođe doveo u pitanje istinu o genocidu u Srebrenici.

Nedavno je pozvao hrvatske vojnike da budu deo operacije Althea, dela vojnog rasporeda EU u BiH radi nadgledanja vojne implementacije Dejtonskog sporazuma. Citiran je Milanović koji je rekao: „Uvek ćemo se boriti za zaštitu Hrvata u BiH. Insistiraćemo da Hrvatska pošalje svoje vojnike u okviru operacije Althea u BiH, pod okriljem NATO-a ili Evropske unije. O tome ćemo odlučivati, ne Sarajevo, ne Beograd. Došlo je novo vreme u hrvatskoj politici”.

Ovo je izazvalo reakcije bosanskih političara i diplomata, uključujući Željka Komšića, koji je i sam etnički Hrvat i član bosanskog Predsedništva. Citiran je kako je rekao „da je za nas neprihvatljivo da Hrvatska, zemlja koja je učestvovala u borbama tokom rata u Bosni, ima trupe prisutne kao deo misije EU“.”

Ministarka inostranih poslova BiH Bisera Turković na Tviteru je izrazila zabrinutost: „Ozbiljna zabrinutost zbog namere predsednika Hrvatske da pošalje hrvatske trupe u Bosnu i Hercegovinu, kao deo misije Althea EUFOR/NATO u Bosni & Herzegovini, dok istovremeno negira genocid počinjen u Srebrenici.
— Bisera Turković (@BiseraTurkovic) 16.09.2022

Iako su reakcije dobrodošle, postoji mnogo više razloga zašto ne želimo hrvatsku vojsku na tlu BiH, s obzirom na činjenicu da Hrvatska već godinama koristi svoj uticaj kao članica EU i NATO-a da destabilizuje Bosnu i Herzegovinu. Ima mnogo više stvari o kojima treba diskutovati osim ratne uloge Hrvatske i poricanja genocida Zorana Milanovića. Bosanskohercegovački političari i diplomate moraju biti kristalno jasni u pogledu zloćudnog uticaja Hrvatske.