Ovaj post je deo našeg posebnog izveštavanja o  Krizi u Evropi.
Na kraju jedne od najdramatičnijih nedelja u bliskoj prošlosti, Italija je prisustvovala nečemu što mnogi građani nisu ni sanjali da će doživeti: Nakon sedamnaest godina na vlasti, nepopustljivi premijer Silvio Berlusconi, podneo je ostavku prošle subote.

Prošlog utorka, Berlusconijeva koalicija izgubila je većinu, nakon ključnog glasanja o budžetu, a zemlji je bilo potrebno da smiri finansijsko tržište kako bi se kamatne stope duga dovele pod kontrolu. U ponedeljak ujutro (14 novembra), ekonomista Mario Monti formalno je započeo konsultacije kao glavni na čelu nove tehničke vlade, uz podršku većine političkih i finansijskih likova u zemlji.

“Hvala ti Napolitano” i “Konačno”, bilo je napisano na transparentima koje su držali protestanti koji su se skupili ispred svih glavnh političkih zgrada u Rimu: Palazzo Grazioli, Palazzo Chigi, Montecitorio, Quirinale. Ispred Berlusconijeve privatne rezidencije, hor je pevao Aleluja.

Nakon što je Senat odobrio mere stabilnosti s velikom većinom od 380-26 u subotu poslepodne, grupa ljudi se okupila ispred Palazzo del Quirinale, gde se očekivalo da u 20:30h Berlusconi službeno uruči svoju ostavku predsedniku Giorgio Napolitano-u. Kada se pojavio okupljeni su podrugljivo dobacivali i vikali “Pajac”, kao što je prikazano u ovom videu. Italijani su izašli na ulice i u Milanu, gde su pevali himne s italijanskih stadiona prilagodjene ovoj situaciji, mahali nacionalnim zastavama, kao što prikazuje video koji sledi:

Slogani su uključivali “Ostavke”, “Mafijaši”, kao i niz referenci za mnogobrojna suđenja protiv bivšeg premijera: “U zatvor”, “Da li ćete ga uhvati ili ne?”, i “Imamo san u našim srcima: da vidimo Berlusca u San Vittore “[zloglasni zatvor u Milanu], kao da bi njegova ostavka odjednom mogla ukinuti zakon o amnestiji i nastaviti suđenja koja su odložena kao zastarela. Neko je pevao popularnu partizansku pesmu tokom Drugog Svetskog rata Bella Ciao i nacionalnu himnu. Okupljeni su čekali Berlusconija da se vratiti nakon sastanka s predsednikom, ali on je izašao na drugu stranu.

Online reakacije

Na Twitter-u, najpopularnije rasprave su #finecorsa (kraj puta), #maipiù (nikad više) i #graziegiorgio (hvala ti Giorgio):

@ezekiel: Il centro di Roma è in modalità “vittoria ai mondiali”: gente avvolta nel tricolore ecc. #maipiù #finecorsa

@Neclord: E domattina tricolore appena lavato e stirato alla finestra! #maipiù #finecorsa

@fabiux: Questa sera il bungabunga te l'abbiamo fatto noi. #finecorsa

Neko je bacio kovanice na Berlusconija, čin koji podseća na pad jednog drugog poznatog italijanskog političara, Bettino Craxi-ja, nakon “Mani pulite” (Čiste ruke) korupcijskog skandala ranih 90-tih. Na Twitter-u, mnogi su aludiraju na ovaj istorijski dogadjaj.

@civati [it] piše:

Stasera non gli tireranno monetine ma Buoni del Tesoro. #maipiù

@tomasoledda [it] dodaje:

Nessuno lancia monetine per via della #crisi. #graziegiorgio #finecorsa

Na Facebooku je bilo nekoliko pokušaja da se organizuje proslava u nekoliko italijanskih gradova [it]. Malo pre nego što je Berlusconi zakoračio u Quirinale palatu, Luca Cuman [it] je napisao na stranici pod nazivom “Partija za Berlusconijevu ostavku”:

Fra pochi minuti si concretizza la seconda “Liberazione d'Italia” proponiamo il 12/11 come FESTA NAZIONALE!!!!!!

Proslava ispred zgrade Kongresa

Po pitanju “dana oslobođenja”, @tigella [it] skreće pažnju na činjenicu da ga je možda bolje uporediti sa danom kada je Mussolini uhvaćen 1943, da bi ubrzo nakon toga bio oslobođen, pa je osnovao marionetsku državu na severu Italije, nego sa danom oslobođenja od strane partizanskih snaga 25. aprila dve godine kasnije:

[ci tengo a ribadire] oggi è il 25 luglio, non il 25 aprile: occhi aperti!

Isto tako, @Groucho68 [it] se ironično odnosi prema činjenici da je doba Berlusconija zavšeno:

Se ne va, ma convinto di risorgere il terzo giorno. #finecorsa

Uprkos proslavama u subotu, zabrinutost oko duboke političke i ekonomske krize koja je zahvatila zemlju ogleda se i na ulicama i na webu. U Rimu, kao i u Aleluji i himni, moglo se čuti “izbacite banke iz države”. Prošlog petka, međutim, rasprava #rimontiamo (“podignimo ledja”, anagram od Mario Monti) bila je glavni trend na Twitter-u, simptom opšteg dogovora da je lek pod imenom Monti, kolikogod gorak, možda ipak neophodan.

Novinar @sandroruotolo [it] piše:

#rimontiamo. Oggi si dimette Berlusconi. E’ un bel giorno per l'Italia. Adesso tocca a Monti. Speriamo che ce la faccia. God Save Italy!!!

@ggrch [it] piše:

Italiani godiamoci questa notte perché da domani c'è da ricostruire l'Italia #rimontiamo #finecorsa

Drugi, kao što je studentska mreža Rete della Conoscenza (Mreža Znanja), su manje optimistični. Pozivajući se na očekivana smanjenja u budžetu za obrazovanje koje vlada namerava da primeni, @reteconoscenza [it] tweet-uje:

Si annuncia un'infornata di bocconiani al governo. Nelle università pubbliche non c'è niente da festeggiare… #nosaycat #maipiù

Slično tome, anonimni bloger One Big Onion (Jedan Veliki Luk) [it] razmišlja o skrivenom smislu tehnokratske vlade koju nameće tržište i EU:

Dice che Berlusconi oggi se ne va. Non staremo certo qui a rimpiangerlo noi, quelli di Genova, i compagni di Carlo e dei ragazzi che stavano alla Diaz e a Bolzaneto (…)
Facciamo a questo punto una proposta, oltre al pareggio di bilancio nella costituzione ci mettiamo una regola per cui quando lo spread sale di oltre 500 punti da Bruxelles e Berlino ci mandano un commissario della Goldman Sachs come premier. Oppure che la Trilaterale con un decreto di urgenza ci vende anche Palazzo Madama assieme ai beni dello Stato da mettere all’asta.

U nedelju, 13. novembra, Italijani su se probudili u #doposilvio (doslovno, nakon Silvija). Blog Simona Melani [it] sažima ton mnogih online razgovora na tako presudan dan u istoriji jedne zemlje:

Stavolta proviamo a metterci a correre, noi che abbiamo 20, 30 anni. Facciamo sì che queste dimissioni siano l’inizio simbolico della nostra Italia e non la fine di un incubo. Perchè se ci rilassiamo, l’incubo continuerà. (…)
Tocca a noi, corriamo, con le borse pesanti sulle spalle perchè c’è un sacco di lavoro da fare. La prima cosa da rimettere in piedi è la Politica. Senza pupazzi di gommapiuma e imitatori da Bagaglino. Stavolta tocca a noi. Alziamo il culo dalla sedia. Twitter lo possiamo aggiornare dallo smartphone, mentre finalmente corriamo per costruire un Paese, con la presunzione gioiosa di essere migliori di quello che abbiamo visto negli ultimi anni.
It’ s the end of the world (as we know it). Abbiamo 5 minuti 5 di felicità. Mettiamoci al lavoro, finalmente.

Ovaj post je deo našeg posebnog pokrivanja Krize u Evropi.